Motel : Stovepipe Wells - Death Valley
Prijs : 90 $ - € 63 per nacht
Gem. Temp. : 45° C
Afgelegd : 290 mijl / 465km



Vandaag hebben we hoofdzakelijk een rijdag. We rijden van El Portal (aan de westzijde van Yosemite) dwars door het park van west naar oost via de Tioga Road, een bergpas, naar Death Valley National Park. Het zal een rit worden van om en bij de 290 mijl of 465 km.

’s Morgens, 7.00 uur.
Alweer kopen we in de Cedar Lodge shop wat met fruit (kers en appel) opgevulde koeken en halen we koffie in de lobby. Het wordt weer een ontbijtje op de kamer (en er zullen er nog meerdere volgen).
Tegen achten geven we de kamersleutel af en kan onze rit beginnen.
We rijden opnieuw het park binnen om zoals eerder al gezegd via de Tioga bergpas aan de East Entrance het park te verlaten. Onderweg genieten we van een aantal uitzichten en een paar keer stappen we uit om wat foto’s te maken.
Na een tweetal uur bereiken we de uitgang en rijden we de US 395 South op richting Bishop.
Even verder slaan we linksaf naar Mono Lake, waar we het South Tufa gebied nog eens willen bezoeken. Ja, nog eens want vorig jaar waren we hier ook al en het maakte flink indruk op ons.

Onze parkpas is hier geldig dus moeten we niet betalen bij de ingang.
Een houten aangelegd pad brengt ons naar het meer waar zowel in het water als op de oevers de kalksteenformaties te bewonderen zijn. We hadden de indruk dat het water van het meer gestegen was in vergelijking met vorig jaar. Maar dat zal waarschijnlijk wel onze verbeelding zijn.
Ook nu zien we miljoenen kleine watervliegjes aan de rand van het meer. Bij het naderen ervan vliegen ze tegelijk op en maken een zoemend geluid.
We bekijken ook nog eens de achterzijde van het tufagebied en na een drie kwartier houden we het voor bekeken.
.

.
.
We hebben nu enkel nog een rijdag naar Death Valley voor de boeg. We beslissen om elk op zijn eigen tempo die af te leggen. Zo kan ieder naar wils stoppen en de dingen onderweg bekijken naar eigen interesse.
Zo gaan beide wagens op weg naar het warme Death Valley.
Wij rijden in één stuk door tot aan het plaatsje Bishop. In het verleden zijn we daar al een paar keer gestopt en ondertussen weten we daar al het een en ander zijn.
.
.
Aangekomen gaan we als eerste naar de plaatselijke bibliotheek. We schrijven er ons in op de internetlijst om straks naar huis te mailen. Dezelfde dame als vorig jaar en drie jaar geleden schrijft ons in op pc 2 voor 14.00 uur. We zien dat Thierry en co ons hier voor waren. Zij staan om 13.30 op de lijst.
We hebben nog meer dan anderhalf uur de tijd en besluiten om naar het postkantoor te gaan en postzegels te kopen. Daarna eten we op de parking achter de bib onze broodjes op. Het is ondertussen flink warm geworden.
Na de lunch belt Rik even naar huis. Hij wil informeren of zijn doopkind een leuk kamp heeft gehad.
Stipt om twee uur zijn we terug in de bib. Thierry en co zijn nog aan het tokkelen maar al gauw is het onze beurt. Ons half uurtje doen we niet op. We lezen enkel de gezonden mails en sturen elk enkele korte berichtjes terug. Een goed kwartier later staan we terug op straat.
Alvorens verder te rijden, houden we nog even halt bij Rusty’s Saloon. Een typische Amerikaanse bar waar we een Samuel Adams van het vat drinken. Een vriendelijke grijsharige kerel bedient de klanten achter de bar. Rusty zelf ( de dame des huizes ) is er deze keer niet.

Nadat we onze dorst hebben gelest, gaan we weer op weg. Nog even stoppen we aan een fruit- en groentenkraam om er enkele bananen te kopen. Tegen halfdrie zijn we terug de baan op.
.
.
.
We rijden een heel eind en stoppen pas na enkele uren tot we al een eindje het park zijn ingereden, bij Panamant Springs. Daar drinken we alweer een biertje en kijken eens in het gastenboek of we hetgene wat we vorig jaar erin schreven kunnen terugvinden. Maar helaas, een nieuw boek is begonnen en we vinden het niet terug.
Van de opdienster krijgen we een map met info over de streek die we inkijken.
.
.




Daarna rijden we de laatste mijlen naar Stovepipe Wells, onze slaapplaats. We checken in en krijgen patio nummer 7 aangeboden, een kleine kamer aan de voorkant van de straat.


.
.

.

.


.
’s Avonds eten we met z’n allen een lekkere steak in het restaurant, drinken nog wat in de bar en genieten nog van de laatste klanken van een muziekoptreden. Een oudere cowboy speelt nog een drietal countrydeuntjes. Daarna zwemmen we nog even in het zwembad. Lang blijf ik er niet in want er drijven heel wat zwarte kevertjes op het water.
Met een verkwikkende douche sluiten we de dag af en kruipen we onder de wol.